Istnieje jednak metoda uniwersalna, którą mogą stosować zarówno profesjonaliści, jak i rodzice. Jest nią obserwacja. Polega ona na świadomym, pianowym i celowym spostrzeganiu zachowania dziecka w różnych sytuacjach życiowych.Stały kontakt z dzieckiem pozwala rodzicom na wnikliwe obserwowanie jego zachowań w trakcie czynności dnia codziennego (takich jak np.: ubieranie, mycie, jedzenie), podczas różnych drobnych prac gospodarczych wykonywanych- przez dziecko, a także w czasie jego zabawy, oglądania książeczek, programów TV, słuchania opowiadanych mu bajek itp. Wielokrotne obserwowanie dziecka w po- i dobnych sytuacjach pozwala wyodrębnić stałe cechy jego zachowania, a także spostrzec zmiany zachodzące wraz z wiekiem w zakresie różnych właściwości psychicznych dziecka i ustalić, jakie czynniki wpływają na te zmiany.